سیزده؛ محسن چاوشی

شنبه ـ 10 فروردین 1392

ممنون از محسن چاوشی برای انتخاب اشعاری زیبا از شاعران کلاسیک ما و برای به‌اشتراک‌گذاشتن صدا و موسیقی و حس قشنگش با ما. فضاسازی موسیقایی و آوایی آلبوم «من خود آن سیزده‌ام» عالی است و کاملاً متناسب با حال و هوای شعرهای انتخاب‌شده. لحن و موسیقی چاوشی بسته به مضمون شعر گاه عاشقانه است، گاه رندانه، گاه قلندرانه و گاه گلایه‌مندانه، گاهی هم از سر سوز و گداز است و گاه نیز همراه با کنایه و طعنه. حتی یکی دو جا از خوانندگی فاصله می‌گیرد و به صداپیشگی نزدیک می‌شود و شعر را به‌اصطلاح بازی می‌کند، مثل آنجا که می‌گوید: «بوی شراب می‌زند خربزه در دهان مکن». چاوشی مستعد است و فهیم و حرف برای گفتن دارد؛ با این کار نوآورانه و شورانگیزش روح من را که شاد کرد؛ شاید روح مولانا و وحشی و شهریار هم شاد شده باشند! منتظر کارهای بعدی این‌چنینی‌اش می‌مانم.

بعدالتحریر: راستی الان یادم آمد که در آستانه «سیزده‌به‌در» شاید شنیدن این کار خالی از لطف نباشد!